Een van de leukste dingen in ons zeer traditionele gezinnetje bij de kerst is de gewoonte om zelf kerstkaarten te maken. Ieder jaar worden onze beide jongens geprest om zich op een originele wijze te gedragen, terwijl ik het fototoestel hanteer. Ik ben namelijk ook een fanatiek fotograaf. Voor dat wij thuis kinderen kregen, maakte ik ook al zelf kerstkaarten, maar omdat mijn echtgenote niet van poseren houdt, waren dat in de regel grafische ontwerpen.

Vanaf 1988 moeten mijn kinderen er aan geloven. In het eerste jaar had ik mijn zoontje van een half jaar omgekleed tot wielrenner. Een echt wielertruitje, in een babymaat, een wielerpetje en een drinkbus en een verbijsterde baby maakten het plaatje compleet. Namens de ouders deed de winnaar van de Tour de France van 2015 de kerstgroeten. Hij werd ouder en er veranderde veel, maar eens per jaar moest hij gedwongen leuk doen en dan bij voorkeur op een ongedwongen manier. Vier jaar later hoefde hij niet meer alleen voor aap te staan. Hij had een broertje gekregen. Als er in november sneeuw viel, was mijn kerstfoto op voorhand geslaagd. Als er geen sneeuw viel voor de kerst, deden we alsof. Ik herinner me nog een middagje poseren op het groene gras van een vijfjarige knaap in een geleend skipak op lange houten latten met zijn broer van anderhalf op een slee erachter. Ik stond lange tijd op een wankele keukentrap, omdat het dan echter leek. �We�re dreaming of a white Christmas� luidde de bijgevoegde tekst.

De foto�s zijn altijd grappig bedoeld, maar als je er te lang mee bezig bent, vergaat je veel en in ieder geval het lachen. Vorig jaar ontdekte ik opeens dat onze donkergroene eetkamertafel iets weg had van een tafeltennistafel. Flits, ging het in mijn hoofd. Begin december had ik een nogal overdreven maaltijd gemaakt voor de tweede zondag van de adventstijd. Een tafeltennisnetje was midden over de overvloedig gedekte tafel gespannen. �Hopelijk raakt u hem ook stevig in het nieuwe millennium�, luidde de kerstwens. Dit jaar schoot mij niets te binnen. Althans alles wat mij te binnen schoot werd meteen weer afgeschoten ook . Was het niet door mij, dan was het wel door mijn immer kritische wederhelft.

Tot ik vorige week met mijn beide jongens bij de kapper was. Het was weer tijd voor de halfjaarlijkse beurt. Dat was het, een foto bij de kapper, waarbij de jongste net deed of hij de oudste aan het knippen was. Een dag later stonden we weer bij de kapper op de stoep. De beste foto is tig keer vermenigvuldigd en aan familie en kennissen toegestuurd. Mocht u de kaart niet ontvangen hebben, dan wens ik u toch hele prettige kerstdagen en een gelukkig nieuwjaar. Wie een goed idee heeft voor volgend jaar kan het mij met de beste wensen toesturen. Hieronder kunt u de kaarten uit de afgelopen periode opvragen.